Blok został zaprojektowany przez Bruno Zborowskiego jako budynek koszarowy 3. Batalionu Strzelców na planie w kształcie litery T. Budowę ukończono 5 lutego 1934 r. Nad wejściami do bocznych klatek schodowych umieszczone są płaskorzeźby o treści alegorycznej. W części frontowej na niskim parterze znajdowała się stołówka i kuchnia. Wysoki parter zajmowała kompania karabinów maszynowych, można też było tutaj korzystać z bufetu. Na pierwszym piętrze stacjonował pluton moździerzy i działek przeciwpancernych, na drugim piętrze - pluton artylerii konnej, pionierów i pluton łączności, na trzecim - kompania gospodarcza, orkiestra i pluton konnych zwiadowców. Skrzydło na trzech piętrach zajęły trzy kompanie strzelców. Na czwartym piętrze natomiast znajdowała się świetlica. Jednorazowo mieszkało w budynku blisko tysiąc żołnierzy. Cała długość skrzydła budynku zajmowała jedna duża sala żołnierska, podzielona tylko ściankami działowymi (na boksy). We wnękach, w których stały łóżka piętrowe i pojedyncze, były zakwaterowane poszczególne pododdziały żołnierzy. Na jednym końcu sali kompanii strzelców, przy głównej klatce schodowej, po lewej stronie była usytuowana kancelaria dowódcy i szefa kompanii, po prawej stronie były umywalnie i ubikacje. Na drugim końcu sali (na zapleczu) przy tylnej klatce schodowej (schodach ewakuacyjnych) po prawej stronie umieszczono umywalnie i ubikacje, po lewej - magazyn i pomieszczenia gospodarcze, m.in. dla krawca i szewca oraz miejsce z deską do prasowania. Aula dawnych koszar 3 Batalionu została nazwana im. Charles'a de Gaulle'a, na pamiątkę jego pobytu w latach 1919-1921 w Polsce w ramach francuskiej misji wojskowej i pracy w charakterze wykładowcy Szkoły Aplikacyjnej Oficerów Piechoty w Rembertowie. Batalion przejął tradycje bojowe I batalionu 142. Pułku Piechoty. Jego dowódcami byli kolejno: ppłk Karol Pater (1924-1928), ppłk Eugeniusz Wyrwiński (1928 - VII 1930), ppłk dypl. Stanisław Rutkowski (1930 - ?), ppłk Marian Zbigniew Wieroński (? - do 11 IX 1939), kpt. Marian Karol Freyberger (12 - 16 IX 1939), mjr Stanisław Godzisław Hankiewicz (od 17 IX 1939). Przez pewien czas w 3. Batalionie służył jako zastępca dowódcy ppłk dypl. Walerian Tawzadze, kontraktowy oficer gruziński. We wrześniu 1939 r. dowodził północnym odcinkiem obrony Warszawy. Został też jednym z bohaterów filmu dokumentalnego w reżyserii Jerzego Lubacha pt. "W rogatywce i tygrysiej skórze". W czasie okupacji w bloku znajdowały się pomieszczenia szkoleniowe niemieckiej Bazy Szkoleniowej Załóg Pociągów Pancernych. Obecnie w budynku znajduje się Wydział Bezpieczeństwa Narodowego AON (blok 25).